Τολμούν και (δεν) Γοητεύουν

Καθώς έκανα ζάπινγκ στην καινούρια μου μεταχειρισμένη τηλεόραση Panasonic 28 ιντσών και τεραστίου όγκου (γιατί δεν βρίσκεις ούτε μεταχειρισμένη LCD με 50 ευρώ), προσπαθώντας να κατατοπιστώ στο πρόγραμμα της δωρεάν Σουηδικής τηλεόρασης, πέφτω πάνω σε μία πασίγνωστη μουσική τίτλων.

(My ears!!!!)

Στη στιγμή με πλημμύρισαν συναισθήματα αηδίας κατευθείαν από τα παιδικά μου χρόνια. Αμέσως μετά αναρωτήθηκα… είναι δυνατών ακόμα να παίζει αυτή η σειρά?? Ήταν η γιαγιά μου νέα και ευλύγιστη να πούμε, και τώρα βρίσκεται 3 μέτρα υπό! Για να έρθεις στα λόγια μου,  είναι πολύ σημαντικό να πατήσεις το play και να το αφήσεις να παίξει μόνο για μερικά δευτερόλεπτα, το πολύ εφτά. Μετά μπορείς (και θα θέλεις) να σταματήσεις να το ακούς και να συνεχίσεις να διαβάζεις.

(Your ears!!!!)

Μετά λοιπόν το πρώτο σοκ της μουσικής των τίτλων, παίζει η πρώτη σκηνή η οποία περιλαμβάνει, μα τι άλλο? Σκηνή υπόνοιας ενός γυμνού ζευγαριού κάτω από τα άσπρα μεταξωτά σεντόνια, να έχει μόλις τελειώσει το φίκι φίκι και να είναι σε φάση cuddling. Ο άντρας είναι ο πασίγνωστος Eric Forrester και η γυναίκα είναι για τα ματάκια μου, νέο, ωραίο, ξανθό φρούτο, το οποίο μέσα σε 2 ατάκες μας ξεκαθαρίζει μέσω μιας τεραστίων διαστάσεων πικρής κακίας, πως είναι πολύ ευτυχισμένο που ο Eric αγαπάει αυτήν και όχι την πασίγνωστη πρώην γυναίκα του Stephanie Forrester.

Η αρχική μου αηδία μετατράπηκε σε ευφορία. Άνοιξα το κουτί με τα πατατάκια αλατιού, άπλωσα το βασανισμένο μου κορμί στον πλατύ μου καναπέ, και στα πλαίσια του sick leave που ξεκίνησε από χθες το απόγευμα, 2 μόλις ώρες πριν την αναπάντεχη μου συνάντηση με το (πολύ μακρινό) παρελθόν μου στον δέκτη μου, αποφάσισα να παρακολουθήσω όσο αντέξω από το επεισόδιο αυτό. Όσο προχωρούσε η ώρα υπολόγισα πως μάλλον δεν βλέπω επανάληψη αλλά σχετικά πρόσφατο επεισόδιο. Αλλά δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη.

Τα μόνα πράγματα που αλλάξανε στη σειρά είναι ότι:

• Έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει αρκετά παιδάκια που τότε δεν υπήρχαν ούτε ως ιδέα.

• Η χαίτη του Ridge Forrester από μαύρη κορακί έχει γίνει πλέον γκρίζα, σαφώς πιο γοητευτική.

• Η Brook Logan έχει αποκτήσει τρελές ρυτίδες τις οποίες ούτε το μπότοξ δεν καλύπτει.

• Η Stephanie Forrester από μοιραία MILF (Mother I’d Like to Fuck) έγινε μποτοξαρισμένη γιαγιά. Και έλεγα, μόνο στη δικιά μου γιαγιά θα φαίνονταν τα χρόνια? Που με φέρνει στο βαθυστόχαστο και άξιο προβληματισμού ερώτημα: Γιατί το νέο, ωραίο, ξανθό φρούτο στην αγκαλιά του Έρικ αισθάνεται απειλημένο από αυτήν?

(My eyes!!!!)

Τα πράγματα που παραμένουν τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου είναι:

• Η Μπρουκ θα παντρευτεί λίαν συντόμως τον Ριτζ. Ούτε εγώ το πίστευα! Δεν γνωρίζω πόσες δεκάδες φορές έχει γίνει αυτό μέχρι σήμερα. Υπολογίζω πως για να τους δίνουν ακόμα άδεια γάμου, δεν έχει γίνει αρκετές. Όμως δεν έχω δικαίωμα να κρίνω, τα παιδιά αγαπιούνται και θα παρθούν! Ξανά και ξανά και ξανά!

• Η Στέφανη προσπαθεί να ξανακερδίσει τον Έρικ με ανορθόδοξες μεθόδους. Απίστευτο! Το συζητάει με τον Ριτζ που προσπαθεί να την συμβουλέψει να αλλάξει μυαλά, αλλά αυτή είναι ανένδοτη, μην σου πω και ανέκδοτη (κατά τα λόγια της πανέξυπνης τραγουδίστριας Άντζελας).

• Ο Έρικ έχει καταπληκτικό πλαστικό χειρουργό μια που αν εξαιρέσεις ένα ελαφρύ γκριζάρισμα του μαλλιού, κατά τ’άλλα δεν έχει περάσει ούτε μέρα από πάνω του. Αυτός όμως έχει περάσει πάνω από πολλά νέα, ωραία, ξανθά φρούτα.

• Τα ζυγωματικά του Ριτζ εξακολουθούν να χρίζουν εξορκισμού.

(My eyes!!!!)

Τρεις σκηνές και οκτώ λεπτά αργότερα, αντιλήφθηκα πως για να συνεχιστεί η παρακολούθηση επιβαλλόταν να κάνω την καρδιά μου πέτρα (My heart, my head, my mind, my soul!!!!), κάτι που δεν επιθυμούσα, έτσι άλλαξα το κανάλι. Δεν έπαψαν όμως να με βασανίζουν κάποια ερωτήματα.

Αυτό που ανακάλυψα στα επόμενα λεπτά είναι ότι:

• Η σειρά πρωτόπαιξε το 1987 και εξακολουθεί να παίζει, διανύοντας φέτος τον 22^ο της κύκλο. Δεν ξέρω εάν πληρεί τα κριτήρια για το βιβλίο Γκίνες, αλλά δεν πιστεύω να υπάρχει σειρά που να Τολμά και να μας Γοητεύει για περισσότερα από 22 (είκοσι δύο) χρόνια παγκοσμίως. Είκοσι δύο.

• Είκοσι δύο!