Μιλάμε για Ξεφτέρια!

Το παρακάτω κείμενο ΔΕΝ γράφτηκε ούτε με τραγική, ούτε με ρατσιστική διάθεση! Οποιαδήποτε ρατσιστικά σχόλια θα σβήνονται – εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ.

Το βράδυ της Παρασκευής, καθώς πηγαίναμε βόλτα με το σκυλάκι μου, δέχτηκα επίθεση σεξουαλικής φύσεως από έναν αλλοδαπό άντρα. Τώρα, από που κρατούσε η σκούφια του δεν ξέρω, Σρι Λάνκα, Πακιστάν, πάντως δεν ήταν μαύρος, δεν ήταν άσπρος, άρα ήταν γκρίζος/μολυβής with a hint of purple.

Έκανα περίπου ένα εικοσιτετράωρο να ξεπεράσω το πρώτο σοκ. Κατά τη διάρκεια της πρώτης ώρας σκεφτόμουν να βγω στους δρόμους με το σκουπόξυλο μπας και τον πετύχω. Τις επόμενες ώρες έγινα καχύποπτη κάθε ήχου που άκουγα ενώ με κρατούσε ο πανικός. Και ενώ η δήλωση «δεν ξαναβγάζω βόλτα το μωρό το βράδυ» με προστάτευε από παρόμοιου είδους επιθέσεις, δεν ήταν αρκετή. Έτσι ακολούθησα τη συμβουλή του Αγάπη να πάρω στην ‘Γραμμή του Πολίτη’ στο 1460 να ενημερώσω για το γεγονός. Δεν βλάφτουν κανέναν μερικές έξτρα περίπολοι στην περιοχή.

Ξεκινώ να παίρνω τηλέφωνο στις 7 το απόγευμα του Σαββάτου. Του-του-του-του: κρατημένο. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τις 10:30 το βράδυ. Έτσι, απηυδισμένη παίρνω στο 199 να ενημερώσω για τη δυσλειτουργία της γραμμής του πολίτη.

ΑΣΤ: Αστυνομικός

ΑΣΤ Α: ΝΑΙ ΑΛΟΟΥ!
ΕΓΩ: Καλησπέρα σας.
ΑΣΤ Α: Ναι.
ΕΓΩ: Παίρνω από τις 7 το απόγευμα στη γραμμή του πολίτη να ενημερώσω για ένα σκηνικό αλλά είναι συνεχώς κρατημένη.
ΑΣΤ Α: Α; Μα ήντα αριθμό πιάνεις δεσποσύνη;
ΕΓΩ: 1460.
ΑΣΤ Α: Εν σωστός.
ΕΓΩ: Ε…. ναι, ξέρω το.
ΑΣΤ Α: Ε τι να σου πω, εγώ εν τζιαι ξέρω που τούτα.
ΕΓΩ: Ε ωραία, τι να κάμω; Να σας ενημερώσω εσάς;
ΑΣΤ Α: Όϊ, για ενημέρωση πιάνεις στην γραμμή του πολίτη.
ΕΓΩ: Ναι, αλλά δεν μπορώ να επικοινωνήσω με την γραμμή του πολίτη.
ΑΣΤ Α: Ναι αλλά εγώ εν τζιαι ξέρω που τούτα. Περίμενε να σε ενώσω με το Αρχηγείο.
ΕΓΩ: Ευχαριστώ.
————————-

Calling Αρχηγείο

ΑΣΤ Β: ΝΑΙ!
ΕΓΩ: Καλησπέρα σας.
ΑΣΤ Β: Καλησπέρα.
ΕΓΩ: Παίρνω από τις 7 το απόγευμα στη γραμμή του πολίτη να ενημερώσω για ένα σκηνικό αλλά είναι συνεχώς κρατημένη.
ΑΣΤ Β: Α; Μα ήντα αριθμό πιάνεις δεσποσύνη;
ΕΓΩ: 1460.
ΑΣΤ Β: Εν σωστός.
(Μα εν με τον ίδιο που μιλώ;)
ΕΓΩ: Ναι, εν διασταυρωμένο τούτο.
ΑΣΤ Β: Εν πελλάρες που μου λαλείς. Ένεν κρατημένη.
ΕΓΩ: Νομίζετε έχω όρεξη να σας λαλώ πελλάρες;
ΑΣΤ Β: Έχω 2 γραμμές δαμέ, τζιαι δεν εν κρατημένες.
ΕΓΩ: Μπορείτε να με ενώσετε απ’ευθείας;
ΑΣΤ Β: Όϊ. Ξαναπιάσε τωρά να δείς.
ΕΓΩ: Τζιαι αν εν κρατημένο πάλε;
ΑΣΤ Β: Έννεν κρατημένο λέμεεεενννν…..
ΕΓΩ: Χμ.. καλά. Ευχαριστώ.
ΑΣΤ Β: *Ντιsh* (έκλεισε μου το)

Ξαναπαίρνω στο 1460. Του-του-του-του: κρατημένο. Παραιτήθηκα.

Κυριακή απόγευμα ενώπιον 2 μαρτύρων, ξαναπαίρνω. Τα ίδια. Λέω να δοκιμάσω για πλάκα να πάρω από το κινητό (μέχρι τότε έπαιρνα από το σταθερό). Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί από το κινητό κάλεσε με τη μία;

ΑΣΤ Γ: ΧΑΛΟΟΥΥΥΥ!
ΕΓΩ: Καλησπέρα σας.
ΑΣΤ Γ: Ωωωω, καλησπέρα δεσποσύνη. (Καραμέλα το δεσποσύνη στο αστυνομικό λεξιλόγιο)
ΕΓΩ: Παίρνω να σας ενημερώσω για ένα σκηνικό που μου συνέβηκε το βράδυ της Παρασκευής στην περιοχή τάδε στη Λεμεσό.
ΑΣΤ Γ: Ναι.
ΕΓΩ: Κατά τις 2 το πρωί, έφκαλα βόλτα τον shύλλο μου και στην διαδρομή με παρενοχλούσε ένας αλλοδαπός άντρας, από Πακιστάν ή Σρι Λάνκα, πάντως ήταν γκρίζος.
ΑΣΤ Γ: Εχεχεχε. Γκρίζος ιμίsh.
ΕΓΩ: Ε γκρίζος.
ΑΣΤ Γ: Τι σου είπε δηλαδή;
ΕΓΩ: Αρχικά ήρτεν ολόισια πάνω μου τζιαι εζήτησε μου το τηλέφωνο μου. Είπα του όϊ. Επροχωρίσαμε λίο με το μωρό, φτάνει μας, λαλεί μου ‘you are very beautiful’ τζιαι είπα του thank you.
ΑΣΤ Γ: Έπιαες τζιαι το κομπλιμέντο σου.
ΕΓΩ: Έπιαα το.
ΑΣΤ Γ: Πρέπει να σκέφτηκε ότι ήβρεν εύκολη.
ΕΓΩ: Συγγνώμη;;;
ΑΣΤ Γ: Τίποτε, τίποτε, συνέχισε.

(Με τιιιιιιι καρδιάαααααα…..)

ΕΓΩ: Προχωρούμε τζιαι ο τύπος κόφκει νάκκον πίσω. Ενώ εκοντεύκαμε στο σπίτι, σκέφτηκα – άλλη έξυπνη εγώ – ότι εν ήθελα να δει που μεινίσκω. Έτσι εν εμπήκα που μπροστά στο σπίτι, αλλά επήα που πίσω, που το πάρκινγκ της πολυκατοικίας – μεινίσκουμε στο ισόγειο.
ΑΣΤ Γ: Ου, πολλά χειρότερα.
ΕΓΩ: Προφανώς. Εν επήεν ο νους μου ότι εννά μας ακολουθήσει. Καθώς εγύρευκα το κλειδί θωρώ τον μες τα σκοτεινά – εν τζιαι καμένες οι λάμπες τα γέριμα – να έρχεται προς το μέρος μας. Επερπάταν με σταθερό βήμα, και κάτι εψουψούριζεν. Εν έβλεπα την μούττη μου, πίσσα σκοτάδι, έκαμα τα πάνω μου.
ΑΣΤ Γ: Μα σοβαρά;
ΕΓΩ: Τρόπος του λέγειν κύριε….
ΑΣΤ Γ: Α.
ΕΓΩ: Άρχισα να του λέω ‘Go away now!’ αλλά τούτος εκόντευκεν ακάθεκτος και αποφασιστικός. Πουθενά εν εμπόρουν να πάω, ήμουν πόξω που την πόρτα μου, ουσιαστικά εγωνιάστηκα μόνη μου. Και όταν ήμασταν πλέον σε απόσταση αναπνοής λέω του ‘Go away NOW or I will call my father’. Εσιονόστηκε η μαύρη του σιλουέτα όπως το τέρας πάνω μου τζιαι μόλις έμπηξα την παουρκά σε δευτερόλεπτα εκόπην του βούρου.
ΑΣΤ Γ: Ε ο shύλλος σου εν έκαμε τίποτε; (Ε ποτέ!)
ΕΓΩ: Έκλαιεν.
ΑΣΤ Γ: Να του θυμώσεις.
ΕΓΩ: Εθύμωσα του.
ΑΣΤ Γ: Τζιαι ο δικός μου έτσι shέσης ένει. (Ε ΠΟΤΕ!)
ΕΓΩ: Μάλιστα… ήθελα να σας ενημερώσω γιατί ένας άνθρωπος που το κάμνει τούντο πράμα, εν το κάμνει μόνο μια φορά. Αν τύχει καμιάς άλλης κοπέλας που εν θα εν πόξω που το σπίτι της, μπορεί να γίνει το χειρότερο.
ΑΣΤ Γ: Εσύ, τούτον, μπορείς να μου τον περιγράψεις;
ΕΓΩ: Ε.. μέτριου αναστήματος… χαρακτηριστική μυρωδιά… εν μπορώ να σας τον περιγράψω, αφού εν ούλλοι ίδιοι!
ΑΣΤ Γ: Άστα αστεία, τούτο να μου πεις. Όκκει δεσποσύνη, εννά ειδοποιήσω την αστυνομία της περιοχής.
ΕΓΩ: Ευχαριστώ. Καληνύχτα.
ΑΣΤ Γ: Καληνύχτα.

Κεντρικό συμπέρασμα; Η γραμμή του πολίτη δεν καλείται από σταθερό τηλέφωνο, οι τηλεφωνητές είναι ττόππουζοι, τζιαι ο shύλλος μου εν shέσης. Τουλάχιστον η κατάσταση ενώ ήταν τραγική, μεταλλάχτηκε χάριν σ’αυτούς σε κωμικοτραγική! Ευτυχώς, επειδή από μόνη μου δεν θα μπορούσα ποτέ να σκεφτώ αυτή την ιστορία και να γελάσω. Ας εν καλά τα πλάσματα.

Και…. Κάντε υπομονή! Ο ουρανός (από γκρίζος) θα γίνει πιο γαλανός!