Εγώ η Γκαντέμω: Thank God for IKEA

Ιούλιος 2009

Αγοράζω τα προικιά μου. Έπιπλα ενός σαλονιού, ενός υπνοδωματίου, μίας κουζίνας, ενός μπάνιου και τα αξεσουάρ τους (thank God for IKEA). (And thank God for El Giganten αλλά τούτο εν που άλλο ανέκδοτο).

 

Ιούλιος 2009

Χύνω το μισό γάλα σοκολάτα πάνω σε κυρίως ένα από τα off white καλύμματα του καναπέ. Which is odd αν σκεφτείς πως υπερσπάνια πίνω γάλα σοκολάτα και άρα ανέμενα ότι το πρώτο πράμα που θα έχυνα θα ήταν φραπέ. Το ότι θα έχυνα κάτι πάνω στον καναπέ θεωρείται δεδομένο. Κατέχω τον τίτλο της βασίλισσας της ατσαλοσύνης από αρχαιοτάτων χρόνων. Χμ. Απορώ τι σκεφτόταν η μάνα μου πέραν από το “πάει πολλά/εν όμορφο” όταν επέμενε εγώ να προμηθευτώ τέτοιο χρώμα σαλόνι. Και απορώ εγώ γιατί δεν σκεφτόμουν. Πρακτική σκέψη μηδέν. Γιεναίτζιες. Με παρηγορεί η σκέψη ότι thank God for IKEA, με 200 ευρώ μπορώ να αγοράσω καινούρια καλύμματα, όποιου σκούρου καφέ χρώματος θέλω.

 

Ιούλιος 2009

Πλύσιμο καλυμμάτων στο πλυντήριο. Εξαφάνιση 80% του intensity του λεκέ.

 

Σεπτέμβριος 2009

Χύνω το φαΐ (chicken chow mein) απ’το πιάτο πάνω στο ίδιο ευτυχώς ήδη λεκιασμένο κάλυμμα του off white καναπέ. Με παρηγορεί η σκέψη ότι thank God for IKEA, με 200 ευρώ μπορώ να αγοράσω καινούρια καλύμματα, όποιου σκούρου καφέ χρώματος θέλω.

 

Long story shorter

Από τον Ιούλιο του 2009 μέχρι και σήμερα, ο καναπές μοιράστηκε μαζί μου διαφόρων ειδών tastings στερεών και υγρών απολαύσεων (ακόμα και μελάνι δοκίμασε ο άτιμος). Θα νόμιζε κανείς ότι το κάνω επίτηδες αλλά πραγματικά είναι εντελώς κατά λάθος. Σε όλη τη διαδρομή ατυχημάτων με παρηγορεί η σκέψη ότι thank God for IKEA, με 200 ευρώ μπορώ να αγοράσω καινούρια καλύμματα, όποιου σκούρου καφέ χρώματος θέλω.

 

Ιούνιος 2010

Δεύτερο πλύσιμο στο πλυντήριο για να υποδεχτώ τους γονείς μου με (όσο γίνεται) καθαρά καλύμματα. Αντιλαμβάνεσαι ότι ξέροντας με, δεν υπάρχει νόημα να βάζω τα καλύμματα στο πλυντήριο κάθε φορά που έχω ένα ατύχημα (thank God for Vanish). Αποφάσισα να τα πλένω 2 φορές τον χρόνο ή/και σε special occasions. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας βγάλε καλύμματα-πλύνε καλύμματα-άπλωσε καλύμματα να στεγνώσουν-ξαναβάλε καλύμματα, thank god for ΙΚΕΑ το πάτωμα είναι συνεχώς γεμάτο άσπρα μικρά cotton μπαλάκια πλούσια σε στατικό ηλεκτρισμό, διότι τα μαξιλάρια του καναπέ είναι άλφα άλφα ποιότητα και “μαδάνε” από τον πρώτο χρόνο.

 

Ιούνιος 2010

Καθόμαστε με τους γονείς μου στο σαλόνι. Πάνω στον off white καναπέ, δεν ξέρω αν σας τον ξαναανάφερα. Με το ένα χέρι κουνάω το κόκκινο μανό και με το άλλο το βαράω στον κώλο, αλλά προφανώς τα μανό της seventeen έχουν πολύ ευαίσθητους κώλους, οπότε σπάει (ο κώλος!) και το κόκκινο μανό πάει εκεί, εκεί, και λίγο πάρα πέρα, και ιγκώννει, ανάμεσα σε άλλα το κάλυμμα της off white πολυθρόνας this time. Κάλυμμα doomed. Με ξαναπαρηγορεί η σκέψη ότι thank god for IKEA, με 200 ευρώ μπορώ να αγοράσω καινούρια καλύμματα, όποιου σκούρου καφέ χρώματος θέλω. Αλλά προς το παρόν αυτά τα 200 ευρώ έχουν άλλες τρύπες να κλείσουν.

 

Ιούνιος 2010

Ερήμην μου παίρνει όλα τα καλύμματα ο πατέρας μου στο καθαριστήριο γιατί η κατάσταση είναι πλέον σοβαρή. Χρειαζόμαστε επαγγελματική βοήθεια. Θα είναι έτοιμα σε τρεις (!) εβδομάδες. Μέχρι τότε θα ζω με άσπρα μικρά cotton μπαλάκια να κολλούν όπου βρίσκουν.

 

Ιούλιος 2010

Άδικος κόπος τελικά το καθαριστήριο. Παλιοί και πρόσφατοι λεκέδες παρόντες. Ξέρετε ποια σκέψη με παρηγορεί.

 

Long story shorter – part 2

Από τότε μέχρι σήμερα το off white κάλυμμα με την περισσότερη ζημιά καλύφτηκε τάχα ανέμελα με ένα ωραιότατο σκούρο καφέ ριχτάρι, που για σκοπούς σύγχυσης θα το αποκαλούμε σκούρο καφέ κάλυμμα, το οποίο όμως έφκαλεν χρώμα πάνω στο original κάλυμμα μετατρέποντας το χρώμα από off white, σε off white and some other shit. Το θετικό είναι ότι τώρα οι παλιοί λεκέδες έχουν καλυφτεί χάρη το βάψιμο του καφέ καλύμματος. Συν το ότι, thank God for IKEA, πριν περίπου 2 μήνες έπεσε στην αντίληψη μου ότι μάλλον χάλασε το φερμουάρ του μη καλυμμένου με το καφέ κάλυμμα off white καλύμματος. Ντάχτιριντι. Σύγχυση.

 

Απρίλιος 2011, aka Σήμερα

Πλένω τα καλύμματα αναμένοντας τον ερχομό του Super Mario και της κοπέλας του. Thank God for IKEA το πάτωμα ούλλο είναι για μία ακόμη φορά γεμάτο άσπρα μικρά cotton μπαλάκια, όπως επίσης thank God for IKEA επιβεβαιώθηκε ότι το προαναφερθέν φερμουάρ πήγε και βρήκε τον Απόστολο Πέτρο. Παραδόξως, τα τρία καλύμματα με μόνιμες βλάβες είναι αυτά που κάθεσαι, όχι αυτά που στηρίζεις πλάτη/βραχίονες. Οπότε τώρα πρέπει κάπως να καλύψω τον κώλο του μαξιλαριού που ρέμπει εφόσον το κάλυμμα δεν κλείνει (1), μη παραλείποντας να καλύψω το άλλο μαξιλάρι που το κάλυμμα του έχει χρώμα off white and some other shit (2). Το κάλυμμα με το κόκκινο μανό το θεωρώ αφηρημένη τέχνη (3). Όλα αυτά μέχρι να αλλάξω καλύμματα, κάτι για το οποίο έχει παρθεί επίσημη απόφαση. But no! Wait! Δεν μπορώ να αλλάξω καλύμματα γιατί thank God for IKEA, αποφάσισαν να σταματήσουν την παραγωγή της σειράς Tylösand οπότε φάτε την εσείς που ούτε 2 χρόνια που αγοράσατε το σαλόνι σας δεν έχει. Αλλά ου λα λα, υπάρχει μια ανεξάρτητη εταιρία που κάνει καλύμματα για έπιπλα του ΙΚΕΑ. Κάνει και για τη σειρά Tylösand. Τα υφάσματα είναι 100% ανακυκλωμένα και υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία (σκούρων καφέ) χρωμάτων και σχεδίων να διαλέξεις. Η τιμή τους φυσικά εν σχεδόν όσο ο καναπές το οποίο αυτόματα βάζει το θέμα “αλλαγή καλυμμάτων/αγορά νέου καναπέ” σε τριτεύουσα προτεραιότητα.

 

 

Thank God for IKEA όμως, με το κρεβάτι μου είμαι πολλά ευχαριστημένη.