Και τώρα ΤΙ κάνουμε;

Τρεις γυναίκες βρίσκονται σε ξένο σπίτι.

Κατ’αρχήν να σας συστήσω! Η μία είναι η Μαγκάιβερ, η δεύτερη είναι η Πράκτωρ, και η τρίτη είναι η υποφαινόμενη. Το σπίτι δεν ανήκει σε καμία από τις τρεις. Ανήκει σε ένα ζευγάρι, φίλους της Πράκτωρ, αγνώστους στις άλλες δύο, που ανέμελα παραθερίζουν ενώ οι τρεις μας να κάνουμε κατάχρηση της φιλοξενίας τους. Γιατί; Επειδή καμία εκ των τριών δεν έχει ευρύχωρο σπίτι στο κέντρο της Στοκχόλμης το οποίο να προσφέρεται για τον σκοπό του pyjama party, το οποίο αποτελείται από 2 σκέλη: 1. Καλλωπισμούς και 2. Sleep over. Η τελευταία φορά που και οι τρεις βρεθήκαμε με άλλες γυναίκες δια τον σκοπό αυτόν ήταν στην αρχαιότητα, δηλαδή το δύο χιλιάδες τίποτα. Αυτό, για τον γυναικείο καλλωπισμό, είναι αρχαιότητα.

Μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα. Η συνέχεια της ανάρτησης δεν είναι γεναιτζίσιμη όπως ο σκοπός μας. Περιέχει πολλές ανατροπές και διαθέτει επιμορφωτικό χαρακτήρα.

Το ζευγάρι που έχει το διαμέρισμα, έχει προσφάτως ανακαινίσει την κουζίνα του. Αυτό κρατήστε το γιατί θα το ξαναβρούμε μπροστά μας σύντομα.

Είναι περίπου 8 το βράδυ, έχουμε ήδη ξεκωλωθεί από μια γεμάτη μέρα, έχουμε εφοδιαστεί με τα απαραίτητα (βαφές, νυχοκόπτες, ψαλιδάκια, λίμες, foot scrub, foot cream, μανό βάση, μανό μέση, μανό κάλυψη (σάντουιτς μανό), πίλινγκ, μάσκες, κρέμες, τσιμπίδες, ψαλίδια κουρέματος (!), χυμούς, γαριδάκια, τσιγάρα, ρούμι, και μπόλικη μαλακία), βγάζουμε ρούχα, βάζουμε πιτζάμες, και είμαστε έτοιμες για δράση!

Ξεκινάμε από το βάψιμο μαλλιών της Μαγκάιβερ, το οποίο είχα αναλάβει εγώ. Προνοητική καθώς είμαι λοιπόν, ζητάω από την Πράκτωρ όπως βρει το ασημόχαρτο για να το τοποθετήσω κάτω από τα βαφικά, για να μην κάνω κώλο την επιφάνεια στην οποία θα τα ακουμπάω. Ανυπόμονη καθώς είμαι επίσης, αποφασίζω μέχρι η Πράκτωρ να μου βρει το ασημόχαρτο, να αδειάσω την υγρή βαφή χρώματος κόκκινου μέσα στο μπουκαλάκι με το υγρό οξυζενέ. Χύνεται όλη μέσα κανονικά, ακουμπάω το μπουκαλάκι με το μίγμα στο καινούριο ξύλινο τραπέζι κουζίνας, και κλείνω το δοχείο της βαφής με σκοπό να το πετάξω. Ατσούμπαλη καθώς είμαι, ω! τι έκπληξη!, πισκαλιώ [= δίνω αλλά στο πιο παραστατικό] μια στο μπουκαλάκι, και πάρ’το μίγμα να κάνει 2 ωραιότατες λιμνούλες πάνω στο καινούριο ξύλινο τραπέζι.

CODE RED! CODE RED! ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ! ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ!

Σε χρόνο ντε τε εμφανίζονται χαρτιά και πετσιά και οι λιμνούλες γίνονται αποτύπωμα πάνω στα προαναφερθέντα καθαριστικά είδη.

(Τα νύχια που βλέπετε στη φώτο είναι πριν το μανικιούρ)

Το αποτέλεσμα ήταν δύο πανέμορφες κόκκινες τάτσες πάνω στο ολοκαίνουργιο ξύλινο τραπέζι. Κρύος ιδρώτας έλουσε το τρίο κατάρα. Χαμηλότερη ήταν η θερμοκρασία του ιδρώτα της Πράκτωρ η οποία είναι φίλη με την προνοητική, κάθετος ανυπόμονη, κάθετος ατσούμπαλη (κάθετος πανέμορφη, κάθετος πολυτάλαντη) υποφαινόμενη, και παράλληλα φίλη με το άτυχο ζευγάρι.

Psychia: Τι κάνουμε τώρα;

Πράκτωρ: Λεμόνι!! Το λεμόνι καθαρίζει τα πάντα! Έχουμε λεμόνι;

Μαγκάιβερ: Ναι, έχουμε! (Εμφανίζει με περίσσια περηφάνια και ελπίδα λεμονόζουμο από το ψυγείο)

Psychia: Είσαστε σίγουρες ότι το λεμόνι θα τα καθαρίσει; Μήπως γαμηθεί περεταίρω η υπόθεση τραπέζι;

Μαγκάιβερ: Έχει δίκαιο. Το λεμόνι είναι οξύ. Θα φάει το ξύλο.

Πράκτωρ: Ωραία! Και τι κάνουμε; (Ενώ ήδη τρίβει με μανία το τραπέζι με το σαπουνισμένο σφουγγάρι)

Μαγκάιβερ: Τι κάνουμε για να φύγει το κρασί (??) από τα ρούχα…; ΓΑΛΑ!

Psychia: ΓΑΛΑ!!!

Πράκτωρ: ΓΑΛΑ! Καταπληκτική ιδέα!

Χύνουμε λοιπόν γαλατάκι πάνω στις τάτσες και η Πράκτωρ το τρίβει με το σφουγγάρι πάνω τους και πάλι μετά μανίας. Σκουπίζουμε. Μπα, οι τάτσες είναι ακόμα εκεί.

Psychia: Ίσως αν το αφήναμε να το πιει…

Μαγκάιβερ: Ναι, σωστά! Θα χύσουμε το γάλα και θα το αφήσουμε να απορροφηθεί για να σπάσει το κόκκινο.

Πράκτωρ: Ήθελες μου και κόκκινο! Εν μας εκάνεν μια κοκκινομάλλα μες το σπίτι! (Εγώ είμαι αυτή. Το είπε λες και ήμουν ξανθιά. Υπό κανονικές συνθήκες είμαι καστανόξανθη, οπότε δεν παραπονέθηκα.)

Έτσι λοιπόν και κάνουμε.

(Τώρα πρόσεξα πως είχε και μια μικρή τατσούλα στο πλάι του τραπεζιού. Επειδή λοιπόν φωτογραφίες από τις αυθεντικές μεγάλες τάτσες δεν έχω, φανταστείτε την μικρή στο πλάι επί 20 και στις 2 περιπτώσεις.)

Πράκτωρ: Τώρα τι κάνουμε;

Psychia: Τώρα πάμε στο μπαλκόνι να κάνουμε ένα τσιγάρο να ηρεμήσουμε και να αφήσουμε το γάλα να κάνει τη δουλειά του.

Δεν χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα. Εντός τριών δευτερολέπτων βρισκόμασταν και οι τρεις στο μπαλκόνι.

Πράκτωρ: Ρε σεις φαίνονται πολύ…

Psychia: Μην ξεχνάς πως έχουμε και τα 23 φώτα της περιοχής αναμμένα. Είναι δυνατόν τα παιδιά να ανάψουν και τα 23 ταυτόχρονα;

Πράκτωρ: (Με περίσσιο ενθουσιασμό) ΟΧΙ! Δεν είναι!! Τα παιδιά ζουν στο σκοτάδι!

Psychia: Έχουν και μυωπία;

Πράκτωρ: (Έτοιμη να κατουρήσει πάνω της) ΝΑΙ!!! ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ!!!

(Τι χαρά!)

Μαγκάιβερ: Ε είδες;;; Τότε μην ανησυχείς! Μετά την δράση του γάλατος δεν θα μπορέσουν να διακρίνουν τίποτα!

Psychia: Και τυφλοί και ζουν στο σκοτάδι. Νυχτερίδες είναι;

Πράκτωρ: Εσείς έχετε μυωπία;

Psychia: Εγώ όχι.

Μαγκάιβερ: Ούτε εγώ.

Πράκτωρ: Ούτε εγώ!

Psychia: Άρα εμείς που βλέπουμε τις τάτσες είμαστε σε πλεονεκτική θέση!

Πρώτη φορά μου συμβαίνει μια ομάδα τριών τυχαίων ατόμων να έχουν άριστη όραση!

Πίσω στην κουζίνα. Σκουπίζουμε το γάλα και έχουμε δύο νέες πληροφορίες: 1. Το γάλα όντως εξασθενεί τις τάτσες κόκκινης βαφής και 2. Το οξυζενέ σε συνδυασμό με το μανιακό τρίψιμο σαπουνιού με σφουγγάρι κάνουν το ξύλο να… χάνει το χρώμα του. Είμαστε τώρα εκ νέου αντιμέτωπες με το ξασπρισμένο ξύλο του ολοκαίνουριου ξύλινου τραπεζιού.

Πράκτωρ: Ε αυτό δεν γίνεται να μην το προσέξουν!!!

Μαγκάιβερ: Όντως… βγάζει μάτι.

Psychia: Ακόμα και ημίτυφλο.

Πράκτωρ: Τι κάνουμε τώρα;

Μαγκάιβερ: ΛΑΔΙ!!

Psychia: ΛΑΔΙ!!

Πράκτωρ: Ναι λάδι! Καταπληκτική ιδέα!

(Καταλάβατε τώρα γιατί την Μαγκάιβερ την λέμε Μαγκάιβερ.)

Πράκτωρ: Τι λάδι;

Μαγκάιβερ: Μα ελαιόλαδο φυσικά!

Psychia: Ναι, φυσικά. Είναι και χαμηλό σε χοληστερόλη…

Πράκτωρ: Και τι θα κάνουμε; Θα χύσουμε το λάδι πάνω στο τραπέζι;;;;

Μαγκάιβερ: Όχι φυσικά! Θα το βάλουμε πάνω σε cotton pads, τα βαμβακάκια που ξεβγάζουμε το μέικ απ, που ξεβάφουμε τα νύχια… και θα το περάσουμε με απαλές κυκλικές κινήσεις στην ξασπρισμένη περιοχή.

Έτσι κι έγινε.

(ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ)

Περνώντας το λάδι μάθαμε άλλες δύο πληροφορίες. 1. Κανένα προϊόν δεν έχει μόνο μία χρήση (το ελαιόλαδο ας πούμε επαναφέρει το ξασπρισμένο ξύλο στην αυθεντική του κατάσταση) και 2. Η Μαγκάιβερ είναι ειδική στο damage control (Κι εγώ στο το damage σκέτο).

Η υπόλοιπη νύχτα κύλισε σχετικά αναίμακτα και δημιουργικά. Κάναμε τελικά τη βαφή, κάναμε πεντικιούρ και μανικιούρ, κι εγώ πρόσφερα στην Πράκτωρ τη νέα της κόμη την οποία ακόμα δεν πιστεύω πως 1. Με άφησε να κάνω και 2. Πως έκανα εγώ. Το σχετικά αναίμακτα έχει να κάνει με τις δύο μικρές τομές που άφησε το ψαλίδι στα δαχτυλάκια μου.

(Το μαλλί είχε το διπλάσιο μάκρος πριν το chop chop.)

Αν δεν πετύχουμε ως γιατροί η Πράκτωρ θα γίνει αισθητικός (είναι καταπληκτική στο μανικιούρ-πεντικιούρ), εγώ κομμώτρια (προφανώς) και η Μαγκάιβερ (που δεν είναι γιατρός – εξού κι έχει σώας τας φρένας) ο σικλέρης μας. «Μαγκάιβερ το μαλλί αυτής της πελάτισσας αντί για καφέ μου βγήκε ροζ! Τώρα τι κάνω;;;». «Μαγκάιβερ αντί να της κόψω το νύχι της έκοψα το δάχτυλο!! Τώρα τι κάνω;;;»

Γεναίτζιες μάνα μου! Γεναίτζιες!